Jacek Poreda

Poprzednie rozdziały
Następne rozdziały

Mają produkty niezbędne do przeżycia, weganin może udać się do swego laboratorium.
Kuchnia wegańska to nie tylko odpowiednie produkty, ale także odpowiednie ich preparowanie. Żelazną zasadą powinno być: Co się da, jeść na surowo. Jak najwięcej surowych potraw (co najmniej 50%). Każda obróbka cieplna zabija energię życiową, zawartą w produktach. Pieczenie czy smażenie powinno być traktowane jako wyjątek, urozma-icający podstawowe menu, oparte na pokarmach surowych. Jeśli coś gotujemy, to w małej ilości wody i tak, aby z garnka jak najmniej wypa-rowało. Wywary z wygotowanych produktów warto użyć ponownie.
Nie trzeba jeść bogatych posiłków, ale proste, niewyszukane. Jeśli będą urozmaicone, to się nie znudzą.
Stosujemy pełne ziarna, unikamy używek. Sól też jest używką. Przyprawy są po to, aby potrawy były smaczne, mają też walory zdro-wotne i ułatwiają trawienie.
Zakładamy, że kandydat na weganina ma doświadczenie kulinar-ne, dlatego nie będziemy uczyć abecadła. Nie podajemy zazwyczaj pro-porcji. Nasze przepisy to ogólne wskazówki. Każdy sam, zgodnie z gu-stem i doświadczeniem, może sobie ustalić dokładne proporcje. Dobry kucharz to artysta. Nie należy tej sztuki ograniczać dokładnymi sche-matami.
Nasze przepisy nie zawierają potraw tradycyjnych, znanych z in-nych książek kucharskich. Ograniczamy się do przepisów oryginalnych, ściśle wegańskich, opartych na naszych osobistych doświadczeniach, jak i wybranych z książek kucharskich, propagujących różne kuchnie, na przykład wegetariańską czy makrobiotyczną.
Cennym produktem, zastępującym mleko i śmietanę, będzie mle-ko sojowe.
Jajka jako środek spajający mogą być zastąpione mąką sojową.
Zapraszamy wszystkich, aby wyzwalali swoją wyobraźnię i po-zwolili, aby naturalny smak stał się głównym kryterium przy kompono-waniu posiłków.

Doświadczony weganin dba o to, aby jego pożywienie było jak najbardziej urozmaicone. Proste, ale stale zmieniane posiłki to podstawa sukcesu. Stale należy wprowadzać nowe potrawy, które uatrakcyjniają menu.
Przedstawiam schemat żywienia jako pewien model. Wydaje się, iż z punktu widzenia potrzeb organizmu jest to dobry schemat.
Śniadanie to podstawowy posiłek dnia.
- danie zbożowe: musli, kasza, zboża i płatki z dodatkiem owoców, orzechów, nasion;
- pieczywo lub placki + pasty lub masło, owoce, sałatki owocowe lub warzywa liściaste, pomidory, papryka, cebula.
Obiad.
- surówka z owoców lub warzyw;
- danie główne jako źródło białka + gotowane i surowe warzywa z do-datkami;
- zupy (z tym, że nie są one konieczne).
Kolacja. Najlepiej dla większości ludzi poprzestać na 2 posiłkach. Jeśli chcesz albo musisz, to kolacja winna być lekkostrawna: owoce, sałatki owocowe, suchary, pieczywo, miód.
Napoje - pijemy przed i po posiłkach; płyny utrudniają trawienie.
Desery jemy, gdyż zasłużyliśmy na nie, zostając weganami. Są to oczywiście zdrowe i pożyteczne desery.

Każdy posiłek należy rozpoczynać od surowych owoców lub wa-rzyw. Nie następuje wtedy w organizmie leukocytoza, czyli mobilizacja białych ciałek krwi, co ma miejsce, gdy rozpoczynamy posiłek od goto-wanych produktów. Surowy pokarm przygotowuje organizm na przyję-cie posiłku. Dzięki temu wzmocnieniu ulega odporność organizmu. Dla wegan powinna istnieć żelazna zasada: ponad 50% pożywienia powinny stanowić pokarmy surowe. Im więcej, tym lepiej. Twój organizm będzie silny i odporny, będzie lepiej funkcjonował. Zapomni o anemii, dole-gliwościach.
Druga ważna zasada: koniecznie zielone liście pełne chlorofilu. Pobudza on metabolizm, powstawanie czerwonych ciałek, poprawia wykorzystanie białka, wyrównuje ciśnienie, poprawia krążenie, leczy rany i dolegliwości. Reguluje proces spalania pokarmów. Dostarcza białka, witaminy A, B i C. Bez zielonych liści nie ma zdrowia.

Poprzednie rozdziały
Następne rozdziały