Jacek Poreda

Poprzednie rozdziały
Następne rozdziały

9. Przyrodolecznictwo

    Jak sama nazwa wskazuje przyrodolecznictwo odwołuje się do przyrody, czyli do naszego naturalnego otoczenia. Kontakt z przyrodą jest ważnym elementem zdrowia fizycznego i psychicznego. Dążmy do harmonii z przyrodą. Nasze naturalne otoczenie to nasz przyjaciel. Słoneczna kąpiel, pogodny nastrój, śpiew, czyste i schludne mieszka-nie, spacery, letnia lub chłodna kąpiel wieczorem, dobry sen, głębo-kie oddychanie nosem. Wszystko to są ważne elementy profilaktyki.

    Wodolecznictwo to tani, skuteczny środek tak leczniczy, jak i profilaktyczny.
    Niezmiernie istotne jest, aby po zabiegach leczniczych nie wy-cierać ciała. Powoduje to bowiem miejscowe tarcie, czyli uczucie ciepła. Jest to zjawisko niekorzystne. Natomiast ciało niewytarte roz-grzewa się równomiernie. Po zabiegu wskazany jest lekki ruch, spa-cer po pokoju, nieciężka praca (15 minut). Ciepło się wtedy lepiej rozprzestrzenia. Do zawijania należy używać tkanin szorstkich, a do owinięcia korpusu najlepiej stosować wełniany koc. Ważne jest cie-płe nakrycie chorego po zabiegu.
    Obmywanie całego ciała w chłodnej wodzie za pomocą ściereczki - około 1 - 2 minut rozpoczynamy od pleców, przez klatkę piersiową, ramiona, brzuch, nogi, stopy - ciężkie choroby, jak tyfus, dyfteryt, szkarlatyna.
    Zawijanie szyi - zimna chusta, na to sucha chusta, szal. Trzymać aż do zagrzania. Zabieg stosujemy kilka razy dziennie - działa na katar, anginę, zapalenie gardła.
    Zawijanie łydek - ręcznik zamoczony w zimnej wodzie - owijamy łydki od kostek do kolan, na to trochę ręczników i przykrywamy cho-rego. Czas zabiegu 15 - 30 minut. Im wyższa gorączka, tym krócej.
    Zawijanie całego ciała - grypa, przeziębienie. Ciało zawijamy chus-tami zmoczonymi w wodzie o temperaturze mniejszej o 2 - 3°C od temperatury ciała. Na to suche chusty, koc, do picia herbata z lipy lub czarnego bzu. Po około 1 godzinie występują intensywne poty. Po 15 minutach pocenia zdejmujemy kompres i wycieramy chorego szmatą zamoczoną w wodzie z octem i ubieramy. Zabiegu nie powtarzamy zbyt często.
    Pocenie znakomicie odciąża nerki, które muszą wydalać w okresie choroby dużą ilość toksyn.
    Kąpiel wstępująca jest dobra na grypę, katar, dreszcze.
    Wchodzimy do wody o temperaturze 37°C, po czym dolewamy wodę tak, aby wzrosła do 40°C. Gdy skóra się zaróżowi zawijamy się w ręcznik i kładziemy się do łóżka. Herbata z lipy spowoduje korzystne pocenie.
    Bardzo ważne jest, aby spożywać dużo płynów, najlepiej wody. Nie możemy dopuścić do odwodnienia organizmu, który w trakcie cho-roby wydala więcej wody.
    Kompres na brzuch - dolegliwości żołądkowe, kaszel, odra, zapalenie płuc (uwaga na wyrostek robaczkowy - wtedy kompresu nie stosuje-my). Doskonały środek przy ostrych stanach chorobowych. Wilgotny, zimny kompres, na to suchy ręcznik i owijamy szalem. Dobre też dla dzieci.
    Bóle brzucha - kompres z wody z octem około 1 godziny.
    Inne techniki wodolecznictwa omawiamy przy konkretnych chorobach. Chcemy jeszcze dodać, że codzienna chłodna kąpiel jest doskonałym środkiem profilaktycznym, wzmacnia siły fizyczne i psychiczne, uodparnia organizm.
    Natrysk regenerujący, pobudzający - 20 sekund zimną wodą polewamy stopy, potem 20 sekund dłonie, wreszcie na końcu twarz.

    Większość ludzi traktuje ten sposób leczenia lekceważąco. To ogromny błąd. Leczenie ziołami często trwa dłużej, ale efekty zdro-wotne są wspaniałe. Wielu ludzi pije na co dzień zioła, ale to błąd. Nie należy stosować ziół, jeśli jesteśmy zdrowi, gdyż zdrowemu le-karstwo niepotrzebne. Trzeba też wiedzieć, że człowiek na zioła się uodparnia, dlatego też kuracje powinny trwać do 1 miesiąca (nie zawsze), a potem przerwa. Jeśli stale pijemy zioła, to uodparniamy się na nie i tracą moc leczniczą.
    Dawka lecznicza dla dorosłych to około 1 łyżka czubata, dla dzieci oczywiście mniej.
    Zioła można przyjmować w następujących postaciach:

1. mielone (popijamy wodą)
2. wywar
3. macerat (zioła są moczone w wodzie)
4. sok
5. wyciągi (preparaty, maści).

    Wiele cennych mieszanek ziołowych możemy wziąć z Zielni-ków Klasztornych Ojców Bonifratrów. Są to porady mające wielolet-nie tradycje. My ograniczymy się do uwag, których nie sposób zna-leźć w tych cennych pozycjach.
    Niezmiernie istotne jest, abyśmy znali ogólny podział ziół. Po-dajemy kilka ziół w każdym opisie, gdyż mieszanki są skuteczniejsze od pojedynczych ziół.
    Podział ziół pod względem działania:
    bakteriobójcze - czosnek, cebula, liść czarnej jagody, ziele piołunu, mięty, szałwi, tymianku, kwiat rumianku, korzeń omanu.
    gojące rany - kwiat nagietka, rumianku, liść orzecha, ziele drapacza, szałwi.
    hamujące krwawienie - ziele krwawnika, skrzypu, tasznika, rdestu ostrogorzkiego.
    oczyszczające krew - ziele bratka polnego, skrzypu, ogórecznika, liść borówki, maliny, brzozy, korzeń łopianu, szyszki chmielu.
    moczopędne (praca nerek) - ziele skrzypu, poziomki, piołunu, na-włoci, rdestu ptasiego, miodunki, pokrzywy, przetacznika, liść brzozy i kminku.
    mlekopędne - kminek, koper włoski, anyż, bazylia, nasienie pie-truszki.
    napotne (przeziębienia) - kwiat lipy, bzu czarnego, wrzosu, liść brzozy, owoc maliny.
    uspokajające (nasenne) - ziele nostrzyka, liść melisy, korzeń kozłka, szyszki chmielu.
    obniżające ciśnienie - cebula, czosnek, skóra cytryny, żurawiny.
    podrażnienia przewodu pokarmowego i oddechowego - liść babki, podbiału, kwiat lipy, korzeń dziewanny, nasienie gorczycy, kozierad-ki, siemię lnu.
    pobudzające czynności żołądka - ziele krwawnika, dziurawca, dra-pacza, szanty, mięty, bazylii, majeranku, cząbru, nawłoci, przetaczni-ka, korzeń lawendy.
    pobudzające działanie serca - ziele dziurawca, hyzopu, bazylii, liść rozmarynu.
    alergie - kwiat rumianku, ziele dziurawca, korzeń kozłka.
    artretyzm - ziele rzepiku, kora wierzbowa, liść czarnej porzeczki.
    cukrzyca - kłącze perzu, liść pokrzywy, czarnej jagody, orzecha wło-skiego, ziele rdestu ptasiego, dziurawca, szałwi, korzeń mniszka, cebula.
    gorączka - liść mięty, bobrka, kwiat lipy, bzu czarnego, rumianku, kora wierzby, owoc czarnej jagody, ziele tysięcznika, drapacza.
    gościec - liść brzozy, czarnej porzeczki, kora wierzby, kwiat tawuly, ziele skrzypu, nasienie gorczycy białej (suche okłady).
    robaki - czosnek, nasiona dyni, ziele piołunu, macierzanki, tymian-ku, owoc czarnej jagody.
    przeciwzapalne:
    - zewnętrznie - (okłady z naparu) ziele hyzopu, szałwi, majeranku, liść babki, kłącze pięciornika, cebula gotowana.
    - wewnętrznie - kwiat rumianku, rumianku rzymskiego, nagietka, bławatka, ziele świetlika.
    skurcze - ziele jaskółcze, nostrzyka, bazylii, majeranku, srebrnika, szałwi, macierzanki, tymianku, kolendry, anyżu, kminku, kopru wło-skiego.
    zapalenie jelit - korzeń lukrecji, kwiat rumianku, ziele dziurawca i krwawnika.
    przeczyszczenie - kora kruszyny, kłącze rzewienia, owoc bzu czar-nego, ziele tysięcznika, siemię lnu.
    szkorbut - ziele bluszczyka, owoc dzikiej róży, owoc jarzębiny, ko-rzeń chrzanu.
    biegunka - kora dębowa, wierzbowa, kasztanowca, kłącze pięciorni-ka, ziele rzepiku, świetlika, dziurawca, rdestu ptasiego, srebrnika, miodunki, szałwi, cząbru, nawłoci, tymianku.
    trawienie - ziele piołunu, macierzanki, tysięcznika, drapacza, dziu-rawca, hyzopu, nostrzyka, majeranku, szałwi, czosnek, cebula, kłącze tataraku, korzeń arcydzięgla, owoc kminku, kolendry, jałowca, kopru włoskiego.
    przeciwzapalne, odkażające - rumianek (zewnętrznie), propolis (krople propolon), zioła szwedzkie.
    antybólowe - ziele nostrzyka, mięty, liść barwinka, kwiat rumianku.
    układ nerwowy - korzeń kozłka, arcydzięgla, owoc dzikiej róży, bzu czarnego, kora kruszyny, liść bobrka.
    wykrztuśne (kaszel) - cebula, kłącze tataraku, korzeń arcydzięgla, lukrecji, omanu, anyż, koper włoski, ziele bluszczyka, hyzopu, liść podbiału.
    wzmacniające - ziele krwawnika, piołunu, świetlika, bluszczyka, dziurawca, macierzanki, tymianku, kwiat stokrotki, kminek, kolen-dra, owoc dzikiej róży, liść czarnej porzeczki, maliny, pokrzywy, barwinka, szyszki chmielu, siemię lnu.
    przemiana materii - liść orzecha włoskiego, ziele poziomki, znamię kukurydzy, kłącze perzu.
    wzdęcia - korzeń arcydzięgla, lubczyku, gorczyca, kminek, koper włoski, anyż, kwiat lawendy, rumianku, liść mięty.
    osłabienie dzieci - 2 x łyżeczka mielonego siemienia lnianego.
    ciąża - zioła rozgrzewające (nie do 5 miesiąca), dziurawiec i nagietek cały czas, ostatnie 3 miesiące kminek, koper włoski, anyż.
    Zamiast odwarów można zioła mielić samemu w młynku na proszek i to zażywać. Często ma to lepszy skutek, gdyż gotowanie niszczy moc ziół (nie zawsze). Połykamy wtedy małą łyżeczkę prosz-ku i popijamy szklanką wody.
    Nie należy ziół przedawkować, ich nadmiar oczywiście szko-dzi, a proszek ma działanie silniejsze od wywarów. Warto o tym pa-miętać.
    Odnośnie wyciągów alkoholowych chcemy podkreślić, żeby używać je w ostateczności. Alkohol, nawet w małych ilościach, ma bardzo niszczące działanie na nasz ustrój. Nawet jeśli podajemy przepis na wyciąg alkoholowy, to prosimy pamiętać, że nie jest to najlepsze rozwiązanie. Ma ono tylko jedną zaletę: nalewka alkoho-lowa może stać długo i jest zawsze gotowa do użycia. Ma to istotne znaczenie tam, gdzie szybkość leczenia jest ważna, a nie zawsze mamy pod ręką środek bezalkoholowy. Niektóre środki lecznicze wymagają dłuższego przygotowania i wtedy nalewka alkoholowa jest przydatna. Ale traktujmy ją jako środek ostateczny. Im rzadziej będziemy go stosować, tym lepiej dla naszego zdrowia.

    Jest to leczenie środkami wyprodukowanymi przez pszczoły. Miód i jego pochodne są bardzo wartościowe, jeśli oczywiście nie nadużywamy. Każdy z nas powinien profilaktycznie spożywać 1 - 2 łyżeczki miodu dziennie. Posiada on mikroelementy, witaminy, biał-ko a także cenne enzymy, potrzebne zwłaszcza w chorobie. Miód wzmacnia pracę serca, rozgrzewa, działa korzystnie na płuca, regene-ruje organizm.
    Działanie miodu wzmacnia dodanie soku z ziół (ziołomiody). Na przykład miód aloesowy jest doskonałym środkiem regenerują-cym organizm.
    Zimą i wiosną warto pić wodę miodową - 1 szklanka wody + 1 łyżeczka miodu, zostawić na noc i rano wypić.
    Miód jest dobry przy wrzodach żołądka i dwunastnicy, choro-bach wątroby, czy skóry. Ale warto go stosować jako środek profi-laktyczny i wzmacniający. Dla dzieci jest idealną odżywką.
    Propolis to wyciąg alkoholowy kitu pszczelego. Dawka dzienna to 10 - 20 kropel. Ma działanie antybakteryjne, regenerujące, wzmacniające. Profilaktycznie możne go zażywać każdy (dzieci od 5 lat).
    Kuracja wzmacniająca: 3 x 15 kropel przed posiłkami, po 4 ty-godniach kuracji minimum 2 tygodnie przerwy.
    Propolis możemy stosować przy następujących schorzeniach: alergie, angina, artretyzm, bezsenność, choroba Burgera, cukrzyca, daltonizm, duszninca bolesna, dychawica oskrzelowa, gnilec, gruźli-ca, grypa, krzywica, liszaj, łuszczyca, miażdżyca, marskość wątroby, niedokrwistość, padaczka, półpasiec, skrofuloza, stwardnienie roz-siane, wrzody żołądka i dwunastnicy, zapalenie migdałów, okostnej, korzonków.
    Przy chorobach skórnych stosujemy pędzelkowanie chorych miejsc roztworem 1:5 (na 1 część propolisu 5 części wody). Przy bólach gardła czy zapaleniu migdałów (podczas anginy) także pę-dzelkujemy albo płuczemy gardło roztworem (można kupić propolan - gotowy preparat z propolisu).
    Jeśli dokucza nam katar smarujemy maścią propolisową nasadę nosa, skronie, kark.
    Mleczko pszczele stosujemy w chorobach takich jak: choroba wieńcowa, miażdżyca, cukrzyca, nieżyt jelita grubego, trudno gojące się rany, niewydolność wątroby, niedowład kończyn. Kuracja powin-na trwać 40 dni, po czym przerwa 1 - 6 miesięcy.
    Pyłek kwiatowy - jest godny polecenia na wzmocnienie i rege-nerację organizmu, przy anemii, depresjach czy nadciśnieniu. Jest doskonałym środkiem profilaktycznym. Warto spożywać go, ponie-waż posiada pełnowartościowe białko (100 g pyłku - 20 g białka, 9 podstawowych aminokwasów), witaminy i mikroelementy, ma wła-ściwości bakteriobójcze, jest zatem naturalnym antybiotykiem. Moż-na spożywać codziennie do 15 - 20 g pyłku.
    Pyłek zwiększa poziom hemoglobiny (anemia), powoduje przy-rost wagi ciała (zwłaszcza po chorobie jest to wskazane), wzmaga apetyt, poprawia krążenie krwi, uodparnia na infekcje.

Poprzednie rozdziały
Następne rozdziały