Art. 8.
Żaden statek Wysokich Stron Umawiających się nie może uprawiać połowu lub przeróbki wielorybów nie posiadając specjalnego pozwolenia Wysokiej Strony Umawiającej się, której banderę nosi, albo o ile właściciel statku lub jego dzierżawca nie zawiadomił Rządu odnośnej Wysokiej Umawiającej się Strony o swoim zamiarze używania tego statku dla połowu wielorybów i nie otrzymał od rzeczonego Rządu zaświadczenia o takiem zawiadomieniu.
Niniejszy artykuł nie pozbawia żadnej z Wysokich Stron Umawiających się prawa wymagania prócz tego, pozwolenia, wydanego przez swoje właściwe władze, dla każdego statku, zamierzającego korzystać z terytorjum lub wód terytorjalnych tej Wysokiej Strony Umawiającej się dla celów poławiania wielorybów, sprowadzania ich na ląd lub obrabiania ich. Można bądźto odmówić wydania takiego pozwolenia, bądźto podporządkować je warunkom, jakie zostaną uznane przez daną Wysoką Umawiającą się za konieczne lub pożądane, niezależnie od narodowości statku.
Art. 9.
Strefa geograficzna stosowania artykułów niniejszej konwencji rozciąga się na wszystkie wody świata włączając morza otwarte i morza terytorjalne i wewnętrzne.
Art. 10.
1. Wysokie Strony Umawiające się winny otrzymywać od statków do połowu wielorybów noszących ich banderę możliwie najbardziej wyczerpujące biologiczne informacje co do każdego wieloryba złowionego i w każdym razie co do następujących punktów:
a) data złowienia,
b) miejsce złowienia,
c) gatunek,
d) płeć,
e) długość zmierzona po wyciągnięciu z wody wieloryba; przypuszczalna, o ile wieloryb złowiony zostanie poćwiartowany w wodzie,
f) jeśli jest embrjon, długość embrjona i jego płeć, o ile jest to możliwe do określenia,
g) informacje o zawartości żołądka, o ile jest to możliwe.
2. Długość wspomniana w pkt. e, i f, niniejszego artykułu rozumie się - w prostej linji od początku pyska do miejsca pomiędzy płetwami ogona.
Art. 11.
Każda z Wysokich Stron Umawiających się otrzymywać będzie z każdej wytwórni pływającej albo umieszczonej na stałym lądzie, a znajdującej się pod jej jurysdykcją, wykazy wskazujące na ilości przerobionych w każdej z wytwórni wielorybów każdego gatunku, i ilości tranu każdej jakości, mączki, nawozów sztucznych i innych produktów wydobytych z tych wielorybów.
Art. 12.
Każda z Wysokich Stron Umawiających się komunikować będzie informacje statystyczne tyczące się przemysłu wielorybniczego, uprawianego pod jej jurysdykcją, do Międzynarodowego Biura Statystyk wielorybniczych (bureau International de Statistignes baleinieres) w Oslo. Dostarczone informacje będą musiały zawierać co najmniej szczegóły wspomniane w art. 10 oraz: 1) nazwę i tonaż każdej pływającej, wytwórni, 2) ilość i globalny tonaż statków do połowu wielorybów, 3) spis stacyj na lądzie, które funkcjonowały w danym okresie. Te informacje dostarczane będą w odpowiednich okresach nie przekraczających jednego roku.
Art. 13.
Zobowiązanie którejkolwiek z Wysokich Stron Umawiających się do poczynienia zarządzeń celem zapewnienia przestrzegania postanowień niniejszej konwencji na jej terytorjach i jej wodach terytorjalnych oraz przez jej statki, będzie ograniczone do tych z jej terytorjów, do których stosuje się niniejsza konwencja, i do wód terytorjalnych przylegających, jako też do statków zarejestrowanych na tych terytorjach.
Art. 14.
Niniejsza konwencja, której francuski i angielski tekst zarówno obowiązują, może być podpisana do dnia 31 marca 1932 r. przez każdego członka Ligi Narodów, lub każde Państwo nie będące członkiem Ligi Narodów.
Art. 15.
Niniejsza konwencja będzie ratyfikowana. Dokumenty ratyfikacyjne będą złożone u Sekretarza Generalnego Ligi Narodów, który zawiadomi o ich złożeniu wszystkich Członków Ligi Narodów oraz Państwa nie będące członkami z oznaczeniem dat, w których złożenia te zostały uskutecznione.
Art. 16.
Od dnia 1 kwietnia 1932 r. każdy członek Ligi Narodów i każde państwo nie będące członkiem, w imieniu którego konwencja nie została podpisana do tego dnia będzie mogło do niej przystąpić.
Akty przystąpienia składane będą u Sekretarza Generalnego Ligi Narodów, który zawiadomi o ich złożeniu wszystkich Członków Ligi Narodów oraz państwa nie będące członkami, jako też o dacie ich złożenia.
Art. 17.
Niniejsza konwencja wejdzie w życie po 90 dniach od dnia otrzymania od Sekretarza Generalnego Ligi Narodów dokumentów ratyfikacyjnych albo aktów przystąpienia co najmniej 8-miu Członków Ligi Narodów lub państw nie będących członkami. Do tej liczby muszą być włączone: Królestwo Norweskie oraz Zjednoczone Królestwo W. Brytanji i Północnej Irlandji.
W stosunku do każdego z Członków lub państw nie członków, w imieniu których dokument ratyfikacyjny lub akt przystąpienia zostanie później złożony, konwencja wejdzie w życie dziewięćdziesiątego dnia od daty złożenia tego dokumentu.
Art. 18.
Jeżeli po wejściu w życie niniejszej konwencji i na żądanie dwóch Członków Ligi, lub dwóch państw nie będących członkami, które konwencja niniejsza będzie obowiązywać w danym momencie, Rada Ligi Narodów zwoła konferencję dla rewizji konwencji, Wysokie Strony Umawiające się zgadzają się wziąć udział w tej konferencji.
Art. 19.
1. Niniejsza konwencja będzie mogła być wypowiedziana po upływie 3-ch lat od daty jej wejścia w życie.
2. Wypowiedzenie konwencji uskuteczni się przez pisemne zawiadomienie adresowane do Sekretarza Generalnego Ligi Narodów, który poinformuje wszystkich Członków Ligi oraz państwa nie będące członkami, o każdem takiem zawiadomieniu i o dniu jego otrzymania.
3. Wypowiedzenie wywrze skutek po 6-ciu miesiącach od dnia otrzymania zawiadomienia.
Art. 20.
1. Każda z Wysokich Stron Umawiających się może w chwili podpisania konwencji, jej ratyfikacji lub przystąpienia do niej oświadczyć, że przystępując do niniejszej konwencji nie zamierza przyjąć na siebie żadnych zobowiązań co się tyczy całości, lub wszelkiej części jej kolonji, protektoratów, zamorskich terytorjów lub terytorjów suzerennych lub mandatowych; w takim wypadku niniejsza konwencja nie będzie stosowana do terytorjów będących przedmiotem takiego oświadczenia.
2. Każda z Wysokich Stron Umawiających się będzie mogła później zawiadomić Sekretarza Generalnego Ligi Narodów o swym zamiarze zastosowania niniejszej konwencji do całości lub wszelkiej części jej terytorjów, będących przedmiotem oświadczenia przewidzianego w poprzednim paragrafie.
W takim wypadku konwencja stosować się będzie do wszystkich terytorjów, wzmiankowanych w zawiadomieniu po 90 dniach od dnia otrzymania tego zawiadomienia przez Sekretarza Generalnego Ligi Narodów.
3. Każda z Wysokich Stron Umawiających się może w każdej chwili po upływie okresu trzyletniego przewidzianego w art. 19, oświadczyć, że niniejsza konwencja przestaje stosować się do całości lub wszelkiej części kolonji, protektoratów, zamorskich terytorjów lub terytorjów suzerennych i mandatowych; w tym wypadku konwencja przestaje być stosowaną do terytorjów będących przedmiotem takiego oświadczenia po 6-ciu miesiącach od dnia otrzymania go przez Sekretarza Generalnego Ligi Narodów.
4. Sekretarz Generalny Ligi Narodów powiadomi wszystkich Członków Ligi Narodów oraz Państwa nie będące członkami, o wszystkich oświadczeniach i zawiadomieniach otrzymanych na mocy niniejszego artykułu jako też o datach ich otrzymania.
Art. 21.
Niniejsza konwencja będzie zarejestrowana przez Sekretarza Generalnego Ligi Narodów jak tylko wejdzie w życie.
Na dowód czego wyżej wymienieni pełnomocnicy podpisali niniejszą konwencję.
Sporządzono w Genewie dwudziestego czwartego września tysiąc dziewięćset trzydziestego pierwszego roku w pojedyńczym egzemplarzu, który będzie przechowywany w archiwach Sekretarjatu Ligi Narodów i którego uwierzytelnione odpisy będą dostarczone wszystkich Członkom Ligi i Państwom nie będącym członkami.
Zaznajomiwszy się z powyższą konwencją, uznaliśmy ją i uznajemy za słuszną zarówno w całości jak i każde z zawartych w niej postanowień; oświadczamy, że jest przyjęta, ratyfikowana i potwierdzona i przyrzekamy, że będzie niezmiennie zachowywana.
Na dowód czego, wydaliśmy Akt niniejszy, opatrzony pieczęcią Rzeczypospolitej.
W Warszawie, dnia 13 września 1933 r.
|
